Bij ons onderzoek naar de familie Timbermont, baseren we ons op de schrijfwijze van vandaag: TIMBERMONT. Al snel bleek er een variant te bestaan, nl. TIMBREMONT. Bij aanvang van ons onderzoek was er een vermoeden dat deze twee takken ergens zouden samenkomen, al wisten we niet zeker of dat binnen de door ons onderzocht stam zou zijn. De schrijfwijze van de naam is door de eeuwen wel wat veranderd.
De naam van onze stamvader (Joannes Josephus – geboren in Lembeek op 20 augustus 1727) is op zijn geboorteakte TIBERMON, op zijn huwelijksakte (Denderwindeke, 6 juni 1762) is het TIBERMONT en bij zijn overlijden (Denderwindeke, 13 februari 1788) is het TIBBERMONT. Aangezien het pas in 1795 was dat de Fransen de naamregistratie in het burgerlijk wetboek hebben ingevoerd, komt alle informatie van daarvoor uit parochieregisters. De schrijfwijze van een naam is dan bijna per definitie een lokale interpretatie. Soms wordt een naam ook (foutief) overgenomen uit andere documenten, (foutief) overgeschreven in registers,… Bij gebrek aan standaardtaal, is het niet zo moeilijk om snel verschillende schrijfwijzen voor dezelfde naam terug te vinden. Zo vinden we ook een verschillende schrijfwijze voor de familienaam van broers en zussen! Hoewel de registratie door de Fransen daar eenvormigheid in moest brengen, zien we dat dat in de praktijk niet (meteen) is gelukt. Het duurt tot voorbij 1830 vooraleer in Denderwindeke de naam consequent als TIMBERMONT wordt geschreven.
Onze stamvader krijgt zelf acht kinderen. In de lijn van de oudste zoon sterft de naam al snel uit. Hij heeft immers enkel dochters of zonen zonder kinderen. Zijn tweede zoon geeft de naam wel door, maar hij is meteen ook de enige. De volgende zes kinderen in het gezin zijn immers meisjes, met nauwelijks nakomelingen (en al zeker met een andere naam). Er zijn nog twee zonen, maar behalve een geboorte hebben we daar voorlopig nog geen enkel spoor van gevonden (geen huwelijken, geen kinderen, geen overlijdens).
De tweede zoon (Joannes Franciscus Tibermont – 3 augustus 1765 / 30 januari 1813) heeft vijf kinderen. Het oudste kind, een meisje, overlijdt al na 13 dagen. Daarna volgen er vier broers: Jacobus, Franciscus, Policarpus en Constantinus. Franciscus krijgt twee dochters, die echter beide jong en ongehuwd sterven. Constantinus heeft geen kinderen en wordt zelf nauwelijks 30 jaar oud. Enkel Jacobus en Policarpus geven de naam door. Bij hun geboorte wordt hun naam overigens bij allebei als TIMBREMONT geschreven.
Jacobus blijft in Denderwindeke op de ouderlijke boerderij. Policarpus daarentegen verhuist aan het einde van de jaren 1840 van Denderwindeke naar Ninove. Tussen 1845 en 1850 kende Vlaanderen een periode van grote hongersnood. De mislukte aardappeloogsten zijn bekend uit Ierland (met de emigratie naar de Verenigde Staten als gevolg) maar ook elders in Europa hadden de aardappelen last van een tot dan toe onbekende schimmel, die op korte tijd een hele oogst kon doen rotten in de grond. Zo ook in Vlaanderen. De hongersnood dreef veel mensen richting de steden. Wellicht was dat ook het geval voor Policarpus en zijn gezin. Hij verkoopt zijn hebben en houden in Denderwindeke en duikt daarna opnieuw op in Ninove.
En met deze verhuis wordt ook de naamsplitsing definitief. De zoon van Jacobus heet TIMBERMONT, zoals ook al zijn kinderen heten. De afstamming van Policarpus wordt in Ninove de tak van TIMBREMONT. Ben je dus een Timbermont, dan stam je af van Jacobus. Wordt je naam geschreven als Timbremont, dan stam je af van Policarpus!
En in de marge nog even iets anders over Policarpus: zijn naam werd nog altijd mondeling overgeleverd in de bijnamen van zijn nageslacht: zo was Paul van … van … van Pie carpes een achterkleinzoon van Policarpus. Alleen was het niet meteen duidelijk wie nu eigenlijk die Pie carpes was. Tot nu ;-).
Zo, nu heeft iedereen weer wat te vertellen tijdens de komende feesten! Allemaal een fijn eindejaar en wij bereiden een volgende stukje voor, in januari.
